Ei veke i Sévare, med dagstur til Djenne.

Hei til den enkelte!

Her i landet har eg det framleis flott. Denne veka har det vore stabsmøter i Sévaré, og difor har både skule og barnehagen flytta ned hit. Her i Sévaré er det ein større skule, og moglegheiter for å gå i basseng, difor er det flott både for oss tilsette og borna og komme ned hit inn i mellom. I tillegg er det gode moglegheiter for å gå på restaurantar her i Sévaré, ei moglegheit som er begrensa i Douentza. Så her har eg vore på restaurant kvar kveld, noko eg slappar godt av med.

På torsdagen var Knut og eg på ei dagstur til byen Djenne. Denne ligg på ei øy, omlag 130 kilometer frå Sévaré. Det var ein spannande by, som har ord på seg for å være den vakraste i Mali, med ein del vakre bygningar, der ein har lagt vekt på arkitekturen. Elles må det nemnast at byen er berømt for å ha verdas største jordmoské, som følgjeleg også er verdas største jordbygning. Særs mange av husa her i Mali, vart nemlig laga av jord, og Djenne har altså den størte jordbygningen i verda.

I dag har særs mange sauer mista livet her i Mali. I dag er nemleg tabaskifesten, eller sauefesten. Alt er stengt her i dag, og det er nærast som ein nasjonaldag. Difor kjente eg litt på noko av den samme kjensla eg har på 17. Mai, i Norge, og kjenner det var flott å sjå alle menneska som har teke fram dei finaste kleda for dagens fest. Sjølv tenkte eg å feire dagen ved eit basseng her i Sévaré, og slappe av i sola, og lese i bok.

Ynskjer dykk alle ei framleis god helg!




Her ventar vi på ferja over til Djenne.



Her vaskar kvinnene klærne og kjøkkenutstyret sitt i elva utanfor Djenne.



Her er utsikten over Djenne, frå eit av hustaka i byen. I bakgrunnen ser ein moskéen i byen.




Her står eg framfor verdas største jordbygning, moskéen i Djenne.



Her er nokre festkledde born i Sévaré klare for Tabaskifesten!

Overnatting i bushen.

God søndagskveld ønskes den enkelte!

Sidan sist kan eg fortelja at eg saman med Frode og Kjell Magne hadde ein overnattingstur ute i bushen, frå onsdag til torsdag. Vi starta 0630 frå heimen onsdagsmorgonen, før vi la ut på tur. Hovedmålet for turen var å besøke tre kontaktar Kjell Magne har, som bur noko vanskeligare tilgjengelig. Bocari og familien hans budde for eksempel ein halv annan times fjelltur, frå slettene der vi parkerte bilen. Når eg skriv at fjellturen var på halv annan time, er dette ei sanning med modifikasjonar. Det har seg nemleg slik at vi mista stien ganske kraftig, og måtte nærast drive fjellklatring gjennom tornebuskar og andre buskar... Det var litt stress, men framleis ein flott tur, så vi klaga ikkje for mykje. Bocari var særs glad for å sjå oss då vi kom opp til han og familien, og han var så venleg å vise oss vegen ned att seinare på ettermiddagen.

Elles slo vi opp myggtelta våre, og hadde leirbål med kokt ris på kveldsmenyen. Det var flott å være ute i naturen på denne måten, og sovna under den klare og vakre stjernehimmelen. Om du tenkar på slangane og skorpionane og myggen gjorde eg og det. Så eg var glad vi hadde myggtelt. Når det gjeld slangar og skorpionar har eg til gode å sjå desse vesena her i Mali. Det slappar eg for så vidt godt av med.

Når det gjeld dyra har eg gjeve lite oppdateringar i det siste. Høna som hadde 11 kyllingar har no dessverre ingen igjen. Dei vart alle særs reduserte av å mista synet på eit eller begge av augene. Høna som hadde 2 kyllingar har no 1 kylling. Den eine av desse trur eg er teken av ein katt eller noko. Men den eine kyllingen lev godt, og er kvikk og rask. Så det er gledeleg. Elles har eg kjøpt eit par nye vaksne høns og ein ny hane. Så status no er 5 voksne høner, 1 hane og 1 kylling.

Elles har geitene det bra. Eg har fått eit spørsmål i kommentarfeltet kvenn av geitene som heiter Linn. Det har seg nemleg slik at to av dei har namnet Emmanuel og Linn. Eg har no kome fram til at Linn er geita av hokjøn, som moglegeins ventar born. Medan Emmanuel som er eit gutenamn, er bukken åt Kjell Magne. Så fekk ein oppklaring i dette. Eg burde moglegeins lagt ut bilete av ei og ei geit, med namn under, men får sjå kva eg har overskot til. Geita "pysa" er forøvrig slett ikkje ei pyse lengre. Ho er ei blitt ei av dei mest tillitsfulle no, så det er koselig. Det er no geita Linn som held mest avstand til oss menneskje.




Her ser dykk ein fiskar vi traff på overnattingsturen vår. Det spesielle med denne fisken er at han er fiska i nokre store vatnhol, som etter kvar tørkar inn. Så overvintrar han i nokre fuktige jordsmonn til slutt trur eg...




Her ser dykk underteikna på gårsdagens kameltur.

Fjelltur i Douentza!

Lørdagsmorgen ringte vekkerklokka i tidlegaste laget, klokka 06.30. Vi skulle nemleg på fjelltur, og vi skulle starte klokka halv åtte. Det vart ein nydeleg tur, om enn noko lang. Målet for turen var å komma seg opp til toppen, til eit av fjella som omgir Douentza, ein 6 kilometer lang køyretur frå byen. Her skulle det nemleg være opp til fleire landsbyar på toppen. Dessverre kom vi oss aldri heilt opp til toppen, då vi mista stien og gjekk ein lang ein omveg. Dette la likevel ikkje nokon dempar på humøret og turgleda, då det var flott å komme seg ut.

Det er stilig å gå slik oppover fjella, og treffe dei lokale som gjekk nedover mot Douentza. Det var ikkje få som vart forundra då 4 kvite plutseleg er langt frå allfarveg, og går i fjella, tilsynelatande utan nokon grunn. Akkurat det trur eg mange lokale undrar seg over i dette landet. Nemleg "tobagoens" trong til å gå eller springa seg ein tur, utan mål og meining. (Tobago er det ordet alle ropar etter oss kvite i dette landet). Turen vart ein dagstur, og eg var heime igjen klokka tre, ein smule trøytt og klar for middag. Likevel tek eg med meg opplevinga og impulsforandringa turen gav meg.

I dag er det søndag, og eg har hatt ein roleg dag forebels. Starta dagen med pannekaker til frukost. Eg har starta ein viss tradisjon på å lage meg det i helgene.
Elles har eg ei von om å se Chelsea- Manchester United på TV i dag. Det er nemleg ein av dei lokale ungdomane som har ein stad han bruker å sjå litt Premier League, så det hadde vore flott om vi fekk til det.

Med ynskje om ein god sundag vidare!



På bilete over ser du fjella som var målet for turen. Dei grøne markene ein ser i bakgrunnen er ris, som blir dyrka berre 6 kilometer frå Douentza.


Igjen kan ein leggja merke til risen, og det grøne landskapet.


Her er Kjell Magne og eg kledd i turban. Ein treng litt beskyttelse mot den sterke sola.



Her kjem Lise gåande med hunden Bulle i fjellsida.

Vestlandsvær!!

Hei til den enkelte! Det siste døgeret har vore herleg her, reint temperaturmessig. I går var det nemleg regnbyger heile dagen, medan det regna i heile går kveld og natt til i dag. Det var mest som eg syntes det var kaldt i går, med vinden og regnet, sjølv om det framleis var rundt 23 grader. Eg snakka med ein misjonær som hadde vore 8 år i Douentza i går, og han hadde aldri opplevd regn så seint på året. For no er eigentleg regntida slutt. Det siste døgeret har difor gitt meg assosiasjonar til eit litt for velkjent værfenomen frå vårt kjære Noreg.

Elles går det med det same her i byen. I dag var eg på gudstjeneste i fulanimenigheten. Flott å komme saman, sjølv om eg ikkje forstår så alt for mykje. Men eg har klart å lære meg eit par av dei enklaste songane. I tillegg plar eg alltid å få ei oversettelse av preika i det minste. Så eg får då med meg litt på det viset. Her startar forøvrig gudstjenestene klokka 9 om morgonen. Så den lange søndagsfrukosten må flyttast til laurdagen. Eigentleg fungerer tidspunktet overraskande bra, tatt i betraktning at eg ofte finn høgmessetidspunktet klokka 11, i tidligaste laget.

No skal eg snart på ein kombinert jogge/gå tur i eit av fjella utanfor byen her. Så eg lar det være med dette!


Fred til den enkelte!


Bilete over er tatt mot ei av dei mange fjell som omgir Douentza.