Ja, no er det igjen gått tre veker sidan siste oppdatering, og det er eigentleg lengre enn fristen eg sjøl har satt meg. Delvis kan det heile forklarast med at eg gjekk 9 dagar uten Macen min, då denne var att i Douentza, medan eg var på vinterferie og i Sévaré.
La oss difor gå til overskrifta. Fredag 12. Februar la Lise, Knut og eg turen mot den sagnomsuste byen Timbuktu. Eller det vil seie, Knut kom på laurdagen, med fly frå hovedstaden.
Så, kva er det som er så spesielt med denne byen? Sjølv hadde eg vel knappast høyrt om den, då eg endå befant meg i fedrelandet. Likevel hadde eg registrert at det var ei musikkgruppe som kalla seg dette namnet. Seinare har eg også funne ut at både Donald og Tintin har vore i byen.
Då eg kom til Mali, kom likevel snart ønske om å få med seg denne byen, som grenser mot Saharaørkenen i nord. Difor var det flott å få med seg dette besøket i vinterferien.
Og, for å ha sagt det med ein gong: Timbuktu skuffa ikkje. Det var ein flott by, med ein del for seg gjorte bygningar i mur, i motsetning til jordhus dei fleste stader i Mali. Vidare var det ei flott atmosfære i byen, og interessant å sjå mange menneskje frå folkeslaget Tuareg. Desse er lysare i huden, og har meir ei arabisk avstamming, noko også språket deira bær kjensle av.
Vidare hadde vi ein lang kamelridetur ut i Sahara med overnatting, frå laurdagen til søndagen. Saharaørken var spesielt, men vi hadde vel håpa at vi skulle kome oss så langt frå byen at ein ikkje kunne se buskar og vegetasjon meir, for berre sand. Men, for å oppnå dette skuet måtte vi ha sete på kamelryggen i fem heile dagar. Flott var det likevel, særlig søndagen, då vi kom ridande, og såg byen liggja der i horisonten.
På måndagsmorgon var det klar for det neste store prosjektet. Då satte vi tre oss på ein pinass som skulle frakta oss frå Timbuktu til Mopti, saman med to lokale reiseleiare, som stod for maten, og kjøring av båten. Vi ankom Mopti i tre tida på onsdagen, så det var med andre ord, ein relativt lang båttur. Likevel var det flott å betrakte livet langs elva: Byar og bosetningar, fiskerar, storfe og småfe, flodhestar og apekattar. Dei sistnemnte dyra, var vel dei mest eksotiske på turen, og særlig Lise var begeistra for flodhestane.
Eg let det være med desse glimta frå vinterferien, og anbefalar varmt ein liknande ferie!
Frå onsdagen, då ferien avsluttas og til måndagen, var Knut og eg i Sévaré for å få innblikk og omsyning i arbeidet som drivest av MELM her. I tillegg var vi med i gudstjeneste i byen Konza på søndagen. Det var flott å få med seg også denne byen. MELM har drive mykje arbeid der, og fleire norske misjonærar har vore innom.
Om du no heng med, har eg altså vore i Douentza i ei lita veke. Og det er godt å være heime igjen no. Når eg tenker tilbake på dette året, kan det ikkje seiast at eg har heldt meg mykje i ro, då det lengste strekket eg har hatt samanhengjande her i Douentza, er fire veker. Knut var med opp denne gongen, og blei her til fredag. Han fekk sjå ein del av arbeidet til MELM her oppe. Då han hadde vore på besøk i ein landsby, fekk han også med seg ei geit i gåve. Difor eig no også ettåringen i Bamako ei geit. Av praktiske grunnar blir den værande her i Douentza, med dei andre geitene i flokken. Og det er hyggjeleg. Det er ein tillitsfull liten geitebukk, som kanskje kan få namnet "Emmanuel Den Andre"?
Legg ved nokre foto, som alle er tekne av Lise. Mitt kamera har dessverre teke kvelden, men det er flott å kunne dele med seg i denne digitale tidsalder.
Her er eit stemningsbilete frå ei av gatene i Timbuktu.
Her har vi slått leir i Sahara, laurdagskvelden, og ventar på at maten blir tilberedt.
Her sit vinterferiegjengen på ei av sanddynene utanfor den sagnomsuste byen.
Her kjem vi ridande mot Timbuktu, som ein kan sjå i horisonten.
Lise strålar då ho har kjøpt seg tre av platene til ein musikklegende i Mali, Ali Farka Toure.
United-Supporteren må sjølsagt være med i båttur på Niger.
Flodhestane vi kunne sjå frå båten. På det meste såg vi 6 stykke på ein gong.
Om du ser godt etter kan du sjå apekattane som spring langs elva. På det meste talte eg 15 apekattar på ein gong.
Kyrne har det godt langs elva, med rikelig tilgang til vatn, og mykje gras.
