Dødens dal, potetkaker og spyttekobra...

er blant hovedingrediensene denne helga.

På fredagskvelden, då eg var på veg inn i huset mitt og det var blitt mørkt, såg eg noko som bevega seg rett ved døra. Det viste seg at dette var ein spyttekobra. Denne kan ha dødelig bitt, og blinde augene på offera sine, seier wikipedia. Sjølv fekk eg sjå å betrake den i kanskje 10 sekund, då den var på veg ned frå trappa mi. Den var nok reddare meg enn omvendt, sjølv om eg ikkje skal nekte for at eg var noko skrekkslagen. Like etterpå vart det sett i gang ei stor jakt for å finne att slangen, dessverre til inga nytte... Same dagen hadde tanken slått meg at eg forebels ikkje hadde sett hverken slangar eller skorpionar i dette landet, sjølv om eg i grunn slappa av med det...(Bilete under er eit illustrasjonsfoto av spyttekobraen.)




På laurdagsformiddag baka eg potetkaker saman med lærerkollegene mine Eva, Svein og Lise. Det var ein flott formiddag, og vi kunne feira det fullførte arbeid med god mat og kaffi etterpå. Dersom nokon vil vita menyen, var den potetkaker. I tillegg har eg no 15 potetkaker liggjande i fryseboksen min. Det er noko eg slappar godt av med, då eg er særs glad i potetkaker. Så takk til Lise for å ha delt av sin kunnskap om kordan ein lagar potetkaker.

Seinare denne laurdagen gjekk nokre av oss frå team Douentza, til Dødens dal, 45 minuttars gange frå byen. Dette er ikkje meir alvorleg enn at der var nokre tidlegare dogongraver i ei av fjellsidene. Det var litt stilig å være der, og sjå inn i hulene på alle skjelletta, og hovudskallane. Under har eg lagt ved to bileter frå turen. Legg merke til gravene i fjellsida, på det øvste bilete. På det nedste bilete ser vi inn i dødens dal.




Elles kan det nevnast at vi på torsdag hadde ein liten biltur ut i bushen. Her kom eg over eit stilig motiv. Nemleg ein stranda lastebil som hadde sett seg fast, og ein flokk gjetergutar framom denne. Maliarane synes alltid det er stas med kvite som har kamera, og stilte seg villig opp for eit foto.


Så nokre ord om advent. No kan vi alt tenne to lys i adventskransen, og det nærmar seg snart jul. Det er eigentleg ikkje mykje som minnar om jul i dette landet. Her er det sol og 30 grader, ingen julegater, heller ingen butikkar som minnar meg om at det snart er jul. Det er mest kalenderen som minnar meg om det. Likevel gler eg meg over å spela julemusikken eg har på Macen min. Samstundes er barnehagen fast inventar når skulen startar dagen med "Jul på månetoppen". Så det snik seg kanskje inn i form for julestemning likevel. Samstundes skal eg vedkjenna at det er litt trist og tenke på at eg ikkje skal heim til jul i år. Og julesongane gjer meg litte grann sentimental når eg tenkjer på det. Samstundes er det flott med denne eine månaden i året vi har lov å spela dei flotte, gode gamle songane.

Når eg talar om advent og jul, må det seiast at eg gler meg til 3. Juledag. Då kjem nemleg foreldrene mine og bror min på besøk her til Mali. Vonar vi får flotte dagar i lag. Det blir fint å la familien min ta del i dei mange inntrykka eg opplever her, samtidig som dei får sjå litt av korleis kvardagen min er her i landet.

Helsar dykk med eit av versa frå den kjende julesalmen: "Å, kom nå med lovsang".

"Herre, vi hyller  
deg som kom til jorden.
Barn Jesus, deg hører  
velsignelsen til.  
Ordet ble kjød og
bor i dag i blant oss.  
Kom tilbe ham guds under! 3X  
Vår Herre Krist!"