Kyllingane har vannkoppar..

Ja, då var det igjen på tide med eit innlegg her på bloggen. Tida går fort, og på søndag hadde eg 10-vekers jubileum her i landet, uten at det vart feira nemneverdig. Eg var forøvrig i Sévaré i helga, der laurdagens program var bryllaup og bassengbesøk. Det var stilig å få være i eit bryllaup her i Mali, sjølv om tida for det meste, etter sjølve vielsen, handla om å venta på maten. Når det sagt var maten særs god. Vi fekk ris og eit godt oksekjøt attåt, med god kraft og lauk som smaksforsterkingar for risen. Måltidet vart sjølvsagt ete med handa. Det er underleg å ete med handa. Det er berre høgre handa som må nyttast, og så gjeld det å samla seg litt kjøt og ris frå eit felles fat, og lage det til ein klump i handa, før ein så kan eta.
Ettermiddagen denne laurdagen vart nytta ved eit basseng i Mopti. Det var flott å kunne nyte sola, og samstundes få seg eit bad. Vi har jo ingen basseng i Douentza, så det er flott å kunne nytte seg av dette høvet når vi er på reisefot.

Elles går regntida mot slutten her i Mali. Likevel byrja den særs seint i Douentza dette året. Men når den fyrst kom, er og har den vore god. Vi trudde vel alle regntida var slutt, heilt til det kom eit godt 15 minuttars regnskyll no på fredag. Skule - og barnehageborna måtte sjølvsagt ut å feire dette, medan eg nøya meg med å stå under tak å ta eitt par bilete av regndansen. Det er herleg å få desse regnskylla inn i mellom, då temperaturen gjerne synk til ein 26 – 27 grader, om enn berre for nokre timar.


Kvar torsdag har eg høve til å være med evangelistmisjonærane ut i feltet, for å sjå og observera eit misjonsarbeid frå innsida. Dei to siste torsdagene har eg vore med til ei lita busetning dei kallar Tebbi. Sjølv om eg ikkje har felles språk med folket der, er dei likevel svært imøtekommande, og gjestfrie. Vi får alltid hirsegraut servert når vi kjem. Hirsegraut er ein graut eg ikkje et for mykje av, men nokre munnfullar vart det no.

Under ser dykk ei ku, som prøver å finna litt skugge ved ei av hyttene i Tebbi.


No til den dramatiske overskrifta. Høna som hadde 11 kyllingar har no 9. Det viser seg at nesten alle kyllingane har fått noko utslettaktig over nebbet og augene, så dei er blenda på eit eller begge augene. Naboen her spekulerer i om det er vatnkoppar, og ein av vaktmannsønene tok mopeden fatt til markedet for å kjøpe medisin. Så no har alle kyllingane, og hønsa mine fått medisin/ vaksine mot vannkoppar. Det var visst eit kjent fenomen. I alle visste borna til vaktmannen råd, når dei såg på kyllingane. Kor lang tid det tek før eventuell betring er uvisst. Den eine av kyllingane døyde under vaksinasjon, mens den andre av dei måtte bøte med livet i går, då den var særs svak og mager.

Den andre høna som låg på 5 egg, har fått fram 2 av desse, og det ser ut til at det blir med desse. Men det er koseleg i seg sjølv det óg. Så no er status 3 vaksne høns, ein hane og 11 kyllingar.

Til sist helsar eg dykk med eit vers frå Olaf Hillestads salme:

”Herre se til oss her nede, fri ditt folk fra syndens makt! Med din nåde vær til stede, kall oss ut til hellig vakt! Gjør oss skikket til å virke for din sak i bygd og by, Fyll med ånd og kraft din kirke, gjør den atter sterk og ny”.