Her kommer eit livsteikn frå Douentza for siste gong. I det minste i denne omgang. Det er mogleg eg skriv eit innlegg frå Bamako neste helg, men det minkar kraftig på tida igjen her i landet no. Tirsdag 8. Juni trår eg atter på norsk jord etter nærare 10 månadar på det afrikanske kontinent.
Så det er med eit visst vemot eg no skriv blogg, sjølv om eg absolutt gler meg til å koma heim att. Difor prøver eg å gle meg over dei siste dagane her; meir enn å bli for sentimental.
Den siste veka har vært tradisjonell med tanke på skule og barnehage. På onsdag såg vi nok eit spanande dyr her i landet. "Tanta til skorpionen"(direkte oversettelse) leika seg rett utfor barnehagedøra. Sjølv styrte eg mi begeistring for synet. Det var vel den største edderkoppen eg har sett i friluft, meir på størrelsen av ein tarantell. Dessverre har eg ikkje bilete av denne skapningen, men eg har eit bilete i mitt indre. Som namnet tilseier er det visstnok ikkje hyggjeleg å værta biten av denne skapningen, og ein av dei lokale gjorde snart kort prosess, og tok edderkoppen av dage.
Elles kan det nemnast at eg no ikkje har ei einaste høne igjen. I går gav eg heile hønsefamilien til hushjelpa mi. Det var 15 i talet med stort og smått, og med god hjelp frå nokre lokale ungdommer fekk vi fanga hønsa og transportert dei trygt til bustaden åt hushjelpa, Fanta.
Geitene er også lova bort men dei er framleis i hagen hjå meg. Det gler eg meg over, og eg slappar for så vidt av med at det ser ut som om dei blir her lengre enn meg.
I går var det også ein stor te-fest utanfor hjå meg. Ein del lokal ungdom var samla til fest, brus, og peanøtter. Her i landet er te det store, så det er flott å kunne å gle ungdommen med ei slik tilstelning. Vi hadde nokre hyggjelege timar saman, med drøs og Michael Jackson som bakgrunnsmusikk.
Siste veka mi her i Douentza vil bli sjåande omtrent slik ut: Måndag og onsdag vil det bli barnehage og skule. Tirsdag skal eg være med Kjell-Magne på tur i bushen, til ein landsby der. Vidare set eg av torsdagen til pakking, før vi om fredagen arrangerer sommeravslutning på skulen.
Til sist vil eg nytta høve til å ynskje dykk alle ei god veke!
Her ser dykk Samba Diallo i gjetarklede, med stav og gjetarhatt. Det skapte stor glede fyrste gong eg gjekk med dette antrekket.
Geita Smilodon er som vanleg den mest fotogene geita. Her finn den stor interesse for hatten min, og undrar seg om den er til å eta.
Her har to lokale ungdommar bunde opp hønsa mine. Dei er no klare for å bli levert til hushjelpa.
Her ser ein glimt frå tefesten, der vi dansar ein dans til Jacksons fengjande rytmer.
Til sist legg eg ved eit tilfeldig bilete som eg ikkje har opphavsretten til, men som eg har funne på verdsveven. Legg særleg merke til sauene på taket.
Geita Smilodon er som vanleg den mest fotogene geita. Her finn den stor interesse for hatten min, og undrar seg om den er til å eta.
Her har to lokale ungdommar bunde opp hønsa mine. Dei er no klare for å bli levert til hushjelpa.
Her ser ein glimt frå tefesten, der vi dansar ein dans til Jacksons fengjande rytmer.
Til sist legg eg ved eit tilfeldig bilete som eg ikkje har opphavsretten til, men som eg har funne på verdsveven. Legg særleg merke til sauene på taket.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar